










บ้านดินสร้างได้ด้วยมือเรา การตกแต่งบ้านดิน

เรื่องของบานประตูและหน้าต่างบ้านดินนี้ สามารถทำได้ง่ายๆ ไม่ต่างกับบ้านปกติทั่วๆไป เพียงเดินเข้าร้านจำหน่ายบานประตู บานหน้าต่างสำเร็จรูปสักแห่งหนึ่ง บรรทุกใส่รถ แล้วให้พี่ช่างสามัญประจำบ้านติดตั้งให้ เท่านี้ก็เรียบร้อย แต่ทว่า ความเบื่อหน่ายต่อวิถีชีวิตที่ซ้ำซาก จำเจ ในเมืองหลวง บวกกับความอึดอัดใจในสิ่ง "สำเร็จรูป" ที่ถูกยัดเยียดเข้ามาในวิถีชีวิตประจำวัน ข้าพเจ้าตัดสินใจระบายความอึดอัดนี้ ไปลงที่บานหน้าต่างและบานประตู ขั้นตอนที่ควรจะเสร็จง่ายๆ จึงกลายเป็นใช้เวลานานเกือบเดือนทีเดียว
น้าจุ้ย เป็นคนที่ข้าพเจ้านึกถึงเป็นคนแรก เพื่อนรุ่นน้องของพี่ชาย ที่รู้สึกฉงน และสนใจเรื่องการสร้างบ้านด้วยดิน และเทียวมา เทียวกลับ ราชบุรี - เมืองกาญจน์ ตั้งแต่เริ่มขุดฐานราก จนกระทั่งมุงหลังคา ตลอดระยะเวลาเกือบ 2 ปี น้าจุ้ยเป็นช่างสามัญประจำบ้านอีกคนหนึ่ง ทำได้ทุกอย่าง เป็นช่างปูน ช่างไม้ กระทั่งช่างไฟฟ้า และที่น่าสนใจอย่างยิ่งคือน้าจุ้ยเป็นช่างออกแบบและรับทำเฟอร์นิเจอร์ไม้ด้วย หลังจากข้าพเจ้าโทรศัพท์ไปอ้อนให้มาช่วยออกแบบบานประตู และหน้าต่าง น้าจุ้ยก็พักงานทางบ้าน เดินทางมาช่วยน้องสาวของเพื่อนที่ชอบทำอะไรง่ายๆ (แต่ยาก) คนนี้เสมอ
น้าจุ้ย กับพี่ทิด (จันทร์ เพ็ชรน้อย พี่ชายแท้ๆของข้าพเจ้า) ปวดหัวกับโจทย์ของน้องสาวเป็นสัปดาห์ ข้าพเจ้ามีปีกไม้สักอยู่กองหนึ่ง กับไม้หน้าสามอีกจำนวนหนึ่ง ที่รับซื้อมาจากคนรู้จัก และบอกพี่ช่างทั้งสองว่าทำอย่างไรก็ได้ ให้บานประตูและบานหน้าต่างนี้มีส่วนประกอบของไม้ให้มากที่สุด และฝากฝีมือช่างไม้โบราณ ไว้บนบานประตูหน้าต่างนี้ สืบไปนานเท่านาน หลังจากกาแฟหมดไปเป็นกระบุง (เพราะงดเหล้าเข้าพรรษา) และประตูทั้ง 7 (หน้าต่าง 6 ประตู 1) ได้ติดตั้งเสร็จเรียบร้อย ข้าพเจ้าก็ยิ้มแก้มปริ ความอึดอัดต่อสิ่งสำเร็จรูปหายไปอย่างปลิดทิ้ง ไม่ผิดหวังเลยกับฝีมือพี่ช่างทั้งสอง
นี่คือคำอธิบายเรื่องการ "พึ่งตนเอง" ในความเข้าใจของข้าพเจ้า การพึ่งตนเอง ไม่ได้หมายความว่าเราจะทำทุกอย่างด้วยมือเราเองทั้งหมด แต่เราต้องสืบเสาะ ค้นหา และคัดสรรสิ่งดีงามเข้ามาสะสมไว้เป็นต้นทุนของชีวิต ให้สมองทั้งซีกซ้ายและซีกขวาได้มีโอกาสทำงานอย่างเท่าเทียมกัน อย่ายึดติดอยู่กับสิ่งสิ่งเดียว เช่นการทำงานเพื่อมุ่งแต่สะสมเงินทอง แล้วใช้เงินเนรมิตทุกสิ่งทุกอย่าง หากสิ่งที่เรายึดเหนี่ยวมีอันล้มลงในฉับพลัน ขาทั้งสองข้างของเราจะปักหลักมั่นคงได้อย่างไร? วิถีของการพึ่งตนเอง จึงเป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าเลือกใช้เป็นแนวทางของชีวิต